dopełniacz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. y {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} przypadek deklinacji polskiej, odpowiadający na pytania: {{/stl 7}}{{stl 8}}kogo? czego? czyj? {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cząstkowy — «dotyczący tylko części czegoś; niecałkowity, niezupełny» Cząstkowa prawda. ∆ jęz. Dopełniacz cząstkowy «dopełniacz oznaczający, że dopełnienie tylko w pewnej swej części łączy się z czynnością wyrażoną w czasowniku, np. nakrajać chleba» ∆ mat.… … Słownik języka polskiego
podmiotowy — 1. jęz. «dotyczący podmiotu jako części zdania; mający jego cechy» ∆ Dopełniacz podmiotowy «dopełniacz oznaczający podmiot, czyli sprawcę czynności albo nosiciela cechy wyrażonej przez rzeczownik określony, np. praca człowieka, błękit nieba» ∆… … Słownik języka polskiego
Polnische Sprache — Polnisch (język polski) Gesprochen in Polen, als Minderheitensprache: Litauen, Tschechien, Ukraine, Weißrussland, Deutschland, Großbritannien, Frankreich, USA, Kanada, Brasilien, Argentinien, Australien, Irland, Israel … Deutsch Wikipedia
Польский язык — Самоназвание: język polski, polszczyzna Страны: Польша, США … Википедия
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
aleksyna — ż IV, CMs. aleksynanie; lm D. aleksynayn → dopełniacz w zn. 2 ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
dopełniaczowy — przym. od dopełniacz (zwykle w zn. 1) Przydawka dopełniaczowa … Słownik języka polskiego
genetiwus — m IV, D. genetiwuswu, Ms. genetiwuswie; lm M. genetiwuswy jęz. «dopełniacz» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
komplement — I m IV, D. u, Ms. komplementncie; lm M. y «uprzejma, często przesadna pochwała; pochlebstwo» Zdawkowy komplement. Powiedzieć komuś komplement. Prawić damom komplementy. ‹fr.› II m IV, D. u, Ms. komplementncie; lm M. y → dopełniacz w zn. 2 … Słownik języka polskiego
