Doręczyć list, przesyłkę, pieniądze.
Doręczyć komuś wezwanie do sądu, do wojska.
Doręczać korespondencję.
Słownik języka polskiego . 2013.
doręczyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}doręczać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
doręczać — → doręczyć … Słownik języka polskiego
doręczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, doręczaćam, doręczaća, doręczaćają, doręczaćany {{/stl 8}}– doręczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, doręczaćczę, doręczaćczy, doręczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} dostarczyć coś komuś i oddać do jego rąk : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
adresat — m IV, DB. a, Ms. adresatacie; lm M. adresataci, DB. ów 1. «osoba, do której jest adresowany list, przesyłka itp.» Adresat nieznany. Doręczyć list adresatowi. Przesyłka doszła do adresata. 2. «osoba, do której się ktoś zwraca, do której się coś… … Słownik języka polskiego
awizacja — ż I, DCMs. awizacjacji; lm D. awizacjacji (awizacjacyj) «zawiadomienie o przesyłce; wezwanie urzędowe, upomnienie, monit» Awizacja pocztowa. Doręczyć, otrzymać, wręczyć awizację … Słownik języka polskiego
awizo — I n III, Ms. awizozie; lm D. awizozów 1. «zawiadomienie odbiorcy o dokonaniu określonej operacji handlowej lub bankowej, o wysłaniu towaru itp.» Doręczyć, otrzymać awizo. 2. techn. «łącznica telefoniczna, pośrednicząca w połączeniach abonentów»… … Słownik języka polskiego
démarche — [wym. demarsz] n rzad. ż, ndm polit. «w międzynarodowych stosunkach dyplomatycznych: oficjalne wystąpienie jednego państwa wobec drugiego (z propozycją, protestem itp.)» Wystosować, doręczyć, odrzucić démarche. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
dopiero — 1. «zaledwie, tylko» Ma dopiero osiemnaście lat. Dopiero południe. Dopiero połowę zaciągniętego długu spłacono. ◊ Dopiero co «przed chwilą, ledwie co, zaledwo co» 2. «nie prędzej, nie wcześniej, po jakimś czasie; tylko po spełnieniu jakiegoś… … Słownik języka polskiego
doręczenie — n I; lm D. doręczenieczeń rzecz. od doręczyć ∆ Książka doręczeń «zeszyt, w którym się kwituje odbiór doręczanych przesyłek» … Słownik języka polskiego
dostarczyć — dk VIb, dostarczyćczę, dostarczyćczysz, dostarczyćstarcz, dostarczyćczył, dostarczyćczony dostarczać ndk I, dostarczyćam, dostarczyćasz, dostarczyćają, dostarczyćaj, dostarczyćał, dostarczyćany 1. «sprawić, żeby się coś znalazło, żeby się ktoś… … Słownik języka polskiego
