- dorosnąć
- + rzad. doróść dk Vc, \dorosnąćrosnę, \dorosnąćrośniesz, \dorosnąćrośnij, \dorosnąćrósł, \dorosnąćrosła, \dorosnąćrośli, \dorosnąćrósłszy - dorastać ndk I, \dorosnąćam, \dorosnąćasz, \dorosnąćają, \dorosnąćaj, \dorosnąćał1. «dorównać komuś albo czemuś wzrostem, osiągnąć odpowiednią wysokość, wielkość»
Syn dorasta do wysokości ojca.
Żywopłot dorósł do dwóch metrów.
◊ Nie dorastać, nie dorosnąć komuś do pięt «mieć nieporównanie mniejszą wartość, nie dorównywać, nie dorównać komuś»przen. «dorównać komuś pod jakimś względem, stać się godnym kogoś albo czegoś, sprostać czemuś»Dorastać do jakiegoś poziomu.
Nie dorosnąć do powierzonego stanowiska, do zadania.
Nie dorastać sercem ani umysłem do swego mistrza.
2. «osiągnąć odpowiedni wiek, dorównać komuś albo czemuś wiekiem; zbliżyć się do wieku dojrzałego, stać się dorosłym»Dzieci dorastały.
Dorosnąć do lat dwudziestu, do wieku młodzieńczego.
Słownik języka polskiego . 2013.