- doskwierać
- ndk I, \doskwieraćra, \doskwieraćrał«dawać się we znaki, być uciążliwym; dokuczać»
Upał, głód komuś doskwiera.
Doskwierało mu poczucie winy.
Słownik języka polskiego . 2013.
doskwierać
Look at other dictionaries:
doskwierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, doskwieraća, doskwieraćają {{/stl 8}}{{stl 7}} być uciążliwym, dokuczać, męczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Komuś doskwiera głód, pragnienie, samotność. Doskwierają mu teraz wyrzuty sumienia. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
doskwieranie — n I rzecz. od doskwierać … Słownik języka polskiego
gnieść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Vc, gniotę, gniecie, gnieć, gniótł, gniotła, gnietli, gnieciony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} deformować lub miażdżyć, naciskając z siłą; przyciskać, tłamsić kogoś, coś : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaciążyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, zaciążyćżę, zaciążyćży {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} stać się dla kogoś ciężkim, trudnym do udźwignięcia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaciążyła komuś walizka. {{/stl 10}}{{stl 20}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
