drapać

ndk IX, \drapaćpię, \drapaćpiesz, drap, \drapaćał, \drapaćany - drapnąć dk Va, \drapaćnę, \drapaćniesz, \drapaćnij, \drapaćnął, \drapaćnęła, \drapaćnęli, \drapaćnięty, \drapaćnąwszy

1. «skrobać, pocierać, szarpać czymś ostrym, szczególnie paznokciami, pazurami»

W zdenerwowaniu drapał ręce do krwi.

Parzyły ją pokrzywy, drapały osty.

Kot drapnął pazurem w drzwi.

∆ techn. Drapać tkaninę «skrobać tkaninę za pomocą specjalnych przyrządów dla osiągnięcia puszystości i włochatości»

◊ Chce się ścianę (ściany) drapać, choćby ścianę (ściany) drapać «o sytuacji rozpaczliwej, w której nic nie pomoże, z której nie ma wyjścia»

2. tylko ndk «o czymś, np. dymie, kurzu itp.: łaskotać, drażnić skórę, powodować swędzenie»

Dym drapie w oczy.

Kurz drapie w gardle.

Sztywny kołnierz drapał go w szyję.

drapać się - drapnąć się

1. strona zwrotna czas. drapać - drapnąć w zn. 1

W roztargnieniu drapał się po brodzie.

Mocno drapnął się w nogę.

◊ pot. Drapać się w głowę a. po głowie «być zakłopotanym, nie wiedzieć, co począć; kłopotać się»

2. tylko ndk «iść z trudem, z wysiłkiem w górę, piąć się, wspinać się; przedzierać się»

Drapali się pod górę.

Ktoś drapie się przez gęste zarośla.