dzik

m III, DB. -a, N. \dzikkiem; lm M. -i, D. -ów

1. «Sus scrofa, zwierzę z rodziny świń, o wydłużonej głowie zakończonej ryjem uzbrojonym w kły, o sierści szczeciniastej, brunatnoszarej; żyje w stadach, w Polsce pospolity, ceniony w łowiectwie ze względu na mięso, skórę i trofea myśliwskie»

2. ogr. «pęd wyrosły z nie uszlachetnionej podkładki, szkodliwy dla drzewa»

3. ogr. «młoda roślina otrzymana z nasienia dzikich lub uprawnych roślin, służąca za podkładkę przy uszlachetnianiu za pomocą szczepienia lub oczkowania»

4. lm B.=D.

pot. «człowiek nietowarzyski, samotnik, odludek»