- dziwaczeć
- ndk III, \dziwaczećeję, \dziwaczećejesz, \dziwaczećej, \dziwaczećczał, \dziwaczećeli«stawać się dziwakiem, nabierać dziwacznych przyzwyczajeń»
Żyjąc z daleka od ludzi dziwaczał coraz bardziej.
Słownik języka polskiego . 2013.
dziwaczeć
Look at other dictionaries:
dziwaczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIIa, dziwaczećeję, dziwaczećeje, dziwaczećczał, dziwaczećczeli {{/stl 8}}– zdziwaczeć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} stawać się człowiekiem o dziwacznych przyzwyczajeniach, dziwakiem : {{/stl 7}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziwaczenie — n I rzecz. od dziwaczeć, dziwaczyć … Słownik języka polskiego
zdziwaczeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}dziwaczeć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
