faun

faun
m IV, DB. -a, Ms. \faunnie; lm M. -y
1. Faun, blm
mit. rzym. «staroitalskie bóstwo gór i lasów górskich, opiekun pasterzy, darzący płodnością ich stada»
2. zwykle w lm, DB. -ów
mit. rzym. «bóstwa pól i lasów uchodzące za synów Fauna, utożsamiane z greckimi satyrami»
3. lm DB. -ów
«wyobrażenie bóstwa w sztuce w postaci brodatego mężczyzny w wieńcu z liści na głowie, z rogiem obfitości w jednej ręce i rogiem do picia w drugiej»

Posąg fauna.

łac.

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?
Synonyms:

Look at other dictionaries:

  • Faun — Pays d’origine  Allemagne Genre musical …   Wikipédia en Français

  • faun — FÁUN, fauni, s.m. Zeu al fecundităţii din mitologia romană; (sens curent) divinitate romană campestră, protectoare a câmpiilor, pădurilor şi turmelor, înfăţişată ca un bărbat cu coarne şi cu picioare de ţap. – Din lat. faunus. Trimis de… …   Dicționar Român

  • Faun — Sm triebhafter Waldgeist, lüsterner Mensch erw. bildg. (16. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. Faunus, dem Namen des römischen Gottes der Hirten und Herden. Die Vorstellung von dem lüsternen Waldgott wird in der Mythologie aus dem Bild des… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Faun — I 〈m.1 od. 23〉 gehörnter, bocksfüßiger, lüsterner Waldgeist II 〈m. 1; fig.〉 Lüstling, lüsterner Mensch [<lat. faulnus „bocksfüßiger Feld u. Waldgott“] * * * Faun, der; [e]s, e [lat. Faunus, H. u.] (röm. Mythol.): gehörnter, bocksfüßiger… …   Universal-Lexikon

  • Faun — Faun, n. [L. Faunus, fr. favere to be favorable. See {Favor}.] (Rom. Myth.) A god of fields and shipherds, diddering little from the satyr. The fauns are usually represented as half goat and half man. [1913 Webster] Satyr or Faun, or Sylvan.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • faun — late 14c., from L. Faunus, a word of unknown origin. A god of the countryside, worshipped especially by farmers and shepherds, equivalent of Greek Pan. Formerly men with goat horns and tails, later with goat legs, which caused them to be… …   Etymology dictionary

  • faun — fȁūn m DEFINICIJA 1. (Faun) mit. rimski bog stada, duh šuma i pašnjaka, zaštitnik pastira, odgovara grčkom bogu Panu 2. pren. u umjetnosti, simbol pohotna čovjeka ETIMOLOGIJA lat. Faunus …   Hrvatski jezični portal

  • faun — faun; faun·tle·roy; …   English syllables

  • Faun — Faun, 1) Waldgott, s. Faunus; 2) so v.w. ein lüsterner Mensch …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Faun — Faun, s. Faunus …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Faun — Faun, s. Faunus …   Kleines Konversations-Lexikon

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”