- ganiać
- ndk I, \ganiaćam, \ganiaćasz, \ganiaćają, \ganiaćaj, \ganiaćał, \ganiaćany1. «biegać, pędzić, uganiać się»
Ganiać po lesie, po polu.
przen. pot. «ubiegać się o coś»Ganiać za korepetycjami, za pracą.
2. «ścigać kogoś (lub coś), pędzić za kimś, starać się kogoś (coś) złapać»Ganiać złodzieja.
3. «popędzać, poganiać; pędzić dokąd kogoś (lub coś)»Ganiać bydło na pastwisko.
przen. pot. «zmuszać do czegoś, przynaglać, popędzać»Ganiać do nauki, do pracy.
ganiać się «ganiać siebie wzajemnie, ganiać jeden drugiego»
Słownik języka polskiego . 2013.