- głodomór
- m IV, DB. \głodomórmora, Ms. \głodomórmorze; lm M. te \głodomórmory (ci \głodomórmorzy), D. \głodomórmorów, B.=M. (także B.=D. - tylko o mężczyznach)pot. «ten, kto ciągle odczuwa głód, potrzebę jedzenia, kto nie dostaje potrzebnej dla siebie ilości pożywienia, rzadziej: ten, kto głoduje»
Nakarmić głodomory a. głodomorów.
Słownik języka polskiego . 2013.