- głowica
- ż II, DCMs. \głowicacy; lm D. \głowicaic1. «górna, końcowa, wieńcząca część jakiegoś przedmiotu, często kulistego kształtu, także część urządzenia, maszyn, pocisków itp., związana z ich przeznaczeniem, działaniem; głowa, główka»
Głowice sztandarów.
Głowica falochronu.
∆ Głowica bojowa «przednia część pocisku mieszcząca ładunek materiału wybuchowego lub innych środków bojowych»∆ Głowica jądrowa «głowica bojowa atomowa lub termojądrowa»∆ Głowica gramofonowa «część gramofonu, składająca się z igły, membrany i obudowy, przetwarzająca drgania igły, które stają się źródłem fali dźwiękowej»2. «rękojeść broni ręcznej, zwłaszcza siecznej»Głowica miecza.
3. archit. «najwyższa, wieńcząca część kolumny, filara lub pilastra, stanowiąca pośredni człon konstrukcyjny między podporą i elementami dźwiganymi; kapitel»Głowica dorycka, jońska, koryncka, gotycka.
Głowica zdobiona motywami geometrycznymi.
Słownik języka polskiego . 2013.