- guzdrała
- ż a. m odm. jak ż IV, CMs. \guzdrałaale; lm MB. \guzdrałaały, D. \guzdrałaał (także DB. \guzdrałałów - tylko o mężczyznach)pot. «człowiek guzdrzący się; grzebała, maruda»
Czekać na guzdrały a. na guzdrałów.
Słownik języka polskiego . 2013.
guzdrała
Look at other dictionaries:
guzdrała — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIa, CMc. guzdrałaale, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna guzdrzący się, bardzo powolny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szybciej, guzdrało! Mam dość tych guzdrałów. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ślamazara — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIa, CMc. ślamazaraarze, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna ślamazarny, wykonujący wszystko bardzo powoli, guzdrzący się; guzdrała : {{/stl 7}}{{stl 10}}Co za ślamazara! Trudno dojść do ładu z tym ślamazarą! {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
guzdralski — m, guzdralska ż odm. jak przym. żart. → guzdrała … Słownik języka polskiego
maruda — ż a. m odm. jak ż IV, CMs. marudaudzie; lm MB. marudady, D. marudaud (także DB. marudadów tylko o mężczyznach) «człowiek wykonujący jakąś czynność powoli, długo, ślamazarnie, opieszale; guzdrała» Czekać na marudy a. na marudów. ‹z niem. a. z fr.› … Słownik języka polskiego
maruder — m IV, DB. a, Ms. marudererze; lm M. ci marudererzy, te y, DB. ów 1. «żołnierz niekarny, samowolnie odłączający się od oddziału, zwykle w celach rabunkowych» 2. «człowiek niepunktualny, spóźniający się, guzdrała, maruda, spóźnialski» Wycieczka… … Słownik języka polskiego
maruda — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIIa, CMc. marudaudzie {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna powolny, ślamazarny, opieszały; guzdrała : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ten maruda jeszcze nie wygrzebał się z pracą. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
