hallotron

m IV, D. -u, Ms. \hallotronnie; lm M. -y

fiz. techn. «elektroniczny przyrząd półprzewodnikowy używany do pomiaru natężenia pola magnetycznego, natężenia i mocy prądu elektrycznego, w elektronicznych maszynach liczących, jako wzmacniacz przebiegów elektrycznych itp., działający na zasadzie zjawiska fizycznego, zwanego zjawiskiem Halla»

‹od nazwiska fizyka + (elek)tron›