- harmonia
- ż I, DCMs. \harmonianii1. blm«zgodność, wzajemne dopełnianie się elementów, przedmiotów, właściwości, zjawisk itp. składających się na estetyczną i zgraną całość; zharmonizowany układ elementów opartych na właściwych proporcjach, właściwym doborze; ład, porządek»
Harmonia barw, kształtów, linii.
Harmonia wiersza.
Harmonia panująca w przyrodzie.
∆ jęz. Harmonia wokaliczna «uzależnienie w niektórych językach samogłoski afiksalnej od samogłoski rdzennej»2. blm«zgodne współżycie, przyjazne stosunki, pogodny, przyjazny nastrój; zgoda, jedność»Harmonia domowa, małżeńska.
Harmonia w rodzinie.
Harmonia między ludźmi, między rodzicami a dziećmi, między pedagogiem i uczniami.
Być, żyć z kim, ze sobą w harmonii.
3. lm D. \harmonianii (\harmonianij)«instrument muzyczny składający się z rozciąganego miecha, dwu przegród z języczkami (stroikami) oraz dwu klawiatur guzikowych»Grać na harmonii.
4. blmmuz. «element muzyki wyrażający się we współbrzmieniach dźwięków (akordach), ich następstwach i wzajemnych związkach»∆ Harmonia sfer «według nauki pitagorejczyków: dźwięki towarzyszące ruchowi planet, niesłyszalne dla ludzi śmiertelnych»5. blmmuz. «dział teorii muzyki obejmujący zasady budowy akordów i ich następstw»‹gr.›
Słownik języka polskiego . 2013.