Kruszywo naturalne, sztuczne, lekkie, uszlachetnione.
Kruszywo z iłów i popiołów lekkich.
Odkrywka kruszywa.
Słownik języka polskiego . 2013.
kruszywo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. kruszywowie {{/stl 8}}{{stl 7}} rozdrobniony sypki materiał, np. kamień, cegła, piasek, żwir, żużel do produkcji betonów, zapraw, budowy nawierzchni dróg itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kruszywo mineralne, sztuczne.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ЗАПОЛНИТЕЛИ ДЛЯ БЕТОНА — химически инертные сыпучие материалы, составляющие основу бетонов (Болгарский язык; Български) инертен материал за бетон (Чешский язык; Čeština) plnivo do betonu; kamenivo (Немецкий язык; Deutsch) Betonzuschlagstoff (Венгерский язык; Magyar)… … Строительный словарь
diabazowy — przym. od diabaz Kamieniołom diabazowy. Kruszywo diabazowe … Słownik języka polskiego
dotłuc — dk XI, dotłuctłukę, dotłuctłuczesz, dotłuctłucz, dotłuctłukł, dotłuctłukli, dotłuctłuczony, dotłuctłukłszy rzad. a) «dokończyć tłuczenia, rozkruszania» Dotłuc kamień, żużel na kruszywo. b) «jeszcze więcej utłuc, dodać do utłuczonego» Dotłuc… … Słownik języka polskiego
gliniec — m II, D. glińca, blm «kruszywo porowate używane do betonów lekkich, otrzymywane przez wypalenie w piecach obrotowych kulistych granulek, uformowanych mechanicznie z gliny; keramzyt» … Słownik języka polskiego
grys — m IV, D. u, Ms. gryssie; lm M. y bud. «kruszywo otrzymane przez sztuczne rozdrobnienie kamieni naturalnych» ‹niem.› … Słownik języka polskiego
grysik — m III, D. u, N. grysikkiem, blm 1. «kasza manna» Grysik na mleku. 2. «sortyment węgla o średnicy ziaren od dziesięciu do trzech milimetrów» 3. «kruszywo kamienne łamane, o wymiarach ziaren od dwóch do czterech milimetrów» 4. «drobno kruszony… … Słownik języka polskiego
keramzyt — m IV, D. u, Ms. keramzytycie, blm «lekkie kruszywo sztuczne używane do betonów lekkich, otrzymywane przez wypalenie kulistych granulek uformowanych mechanicznie z gliny; gliniec» ‹ros. z gr.› … Słownik języka polskiego
keramzytowy — przym. od keramzyt Kruszywo keramzytowe … Słownik języka polskiego
kliniec — m II, D. klińca; lm M. klińce, D. klińców 1. archit. «cios kamienny lub cegła o kształcie klina jako element konstrukcyjny łuku lub sklepienia» 2. bud. «kruszywo kamienne, drobno tłuczone, używane głównie do betonów oraz budowy dróg, wypełniania… … Słownik języka polskiego
