kurzyć

ndk VIb, \kurzyćrzę, \kurzyćrzysz, kurz, \kurzyćrzył

1. «podnosić tumany kurzu, wzniecać kurzawę, prószyć czymś sypkim»

Auto kurzyło na piaszczystej drodze.

Zamiataj ostrożnie, nie kurz.

2. pot. «palić papierosa, fajkę»

kurzy się nieos.

1. «podnosi, wznosi się kurz»

Na drodze kurzyło się, dawno nie było deszczu.

◊ Kłamać, łgać, aż się kurzy «kłamać, łgać bez zachowania pozorów prawdy, bezczelnie, w żywe oczy»

◊ Uciekać, wiać aż się kurzy «uciekać bardzo szybko»

2. «wydziela się dym; dymi się»

Kurzy się z komina.

3. «wydzielają się kłęby pary»

Kurzyło się z koni.

◊ Komuś się kurzy z czupryny, ze łba «ktoś jest pijany, podpity»