leniwie

leniwie
\leniwieej
«bez chęci do pracy, gnuśnie, apatycznie, opieszale, ociągając się»

Wlec się leniwie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • leniwie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., leniwieej {{/stl 8}}{{stl 7}} powoli, ospale, ociężale, bez entuzjazmu i bez pośpiechu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Płynąć leniwie. Przeciągać się leniwie. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • miejsce — 1. Być na swoim miejscu «zajmować odpowiednie dla siebie stanowisko, wykonywać odpowiednią dla siebie pracę»: (...) ważna jest codzienna robota, pewność, że uczestniczy się we wspólnym wysiłku, że widzi się owoce swojej pracy, że człowiek czuje,… …   Słownik frazeologiczny

  • mucha — 1. pot. Ktoś ma muchy w nosie; mucha komuś siadła na nos; mucha kogoś ugryzła, ukąsiła «ktoś grymasi, kaprysi, złości się i dąsa bez powodu»: – Boję się, że mnie nie przyjmą. I co wtedy? – Dlaczego mieliby nie przyjąć? – Z byle jakich względów.… …   Słownik frazeologiczny

  • spacerek — Iść, chodzić, jechać itp. spacerkiem «iść, chodzić, jechać itp. wolno, nie śpiesząc się»: Kilka dziewczyn szło spacerkiem od przystanku. Rozglądały się leniwie. M. Nowakowski, Od Benka …   Słownik frazeologiczny

  • gnuśnie — gnuśnieej «nie mając chęci do niczego, nic nie robiąc; bezczynnie, ospale, niemrawo, leniwie» Gnuśnie spędzać czas, życie. Wylegiwać się gnuśnie …   Słownik języka polskiego

  • leniwo — leniwowiej rzad. → leniwie …   Słownik języka polskiego

  • mucha — ż III, CMs. musze; lm D. much 1. «Musca domestica, dwuskrzydły owad z rodziny o tej samej nazwie, bardzo pospolity, niebezpieczny z powodu przenoszenia drobnoustrojów chorobotwórczych» Dokuczliwa, natrętna mucha. Brzęczenie much. Opędzać się od… …   Słownik języka polskiego

  • nieruchawy — nieruchawywi «poruszający się ociężale, nie lubiący się poruszać, leniwie działający; powolny, niezgrabny, flegmatyczny» Nieruchawy grubas, starzec. Nieruchawy pracownik. przen. Nieruchawy umysł …   Słownik języka polskiego

  • obrót — m IV, D. obrótrotu, Ms. obrótrocie; lm M. obrótroty 1. «ruch ciała dokoła osi; zwrot (w odniesieniu do osób)» Obrót Ziemi dokoła osi. Obroty śruby silniczka. Zrobić kilka obrotów w tańcu. ∆ mat. Obrót figury «ruch, przy którym punkty figury… …   Słownik języka polskiego

  • opieszale — opieszaleej «ociągając się, nie spiesząc się, powoli, leniwie» Robić coś opieszale. Rozmowa toczy się opieszale …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”