- łupać
- ndk IX, \łupaćpię, \łupaćpiesz, łup, \łupaćał, \łupaćany - łupnąć dk Va, \łupaćnę, \łupaćniesz, \łupaćnij, \łupaćnęła, \łupaćnęli, \łupaćnięty, \łupaćnąwszy1. «być odczuwanym jako rozdzierający, pulsujący ból»
Łupie kogoś w skroniach, w kościach.
2. tylko ndk «rozbijać na kawałki, rozrąbywać, rozszczepiać, rozłupywać, odłupywa滣upać węgiel, drzewo.
Łupać orzechy.
∆ archeol. Epoka, okres kamienia łupanego «najstarszy okres w rozwoju kultury ludzkiej, w którym używano narzędzi z nie ciosanego kamienia; paleolit»3. → łupnąćłupać się «być łupanym, rozłupywanym, dać się rozbijać na kawałki»Miękkie drewno dobrze się łupie.
Słownik języka polskiego . 2013.