- mało
- mniej1. «w połączeniu z czasownikami, przymiotnikami, przysłówkami (a także odpowiadającymi im rzeczownikami) lub wyrażeniami o charakterze okoliczników: w niewielkim, niewystarczającym stopniu, nasileniu, zakresie; niedużo, niewiele»
Mało jeść, pracować.
Mało się zmienić.
Mało prawdopodobny.
Mało znany.
Mało zniszczony.
Mało co lepsze, ładniejsze, tańsze.
◊ Mało komu czegoś «ktoś odczuwa brak czegoś, pragnie czegoś»◊ Mało brakuje, brakowało «coś jest, było bliskie realizacji»◊ Jakich mało «wyrażenie ekspresywne porównawcze o kimś lub o czymś wyróżniającym się w sposób znaczny, rzadko spotykanym, niezwykłym, np. człowiek, fachowiec, głupiec itp. jakich mało, zabawa jakich mało itp.»◊ Mało kto, jak mało kto «rzadko kto, jak rzadko kto»◊ Mało kiedy, mało gdzie «rzadko kiedy, rzadko gdzie»◊ Mało który «rzadko który»◊ Mało tego «nie dość tego»◊ To mało powiedzieć «to za słabo powiedziane»◊ To mało wiedzieć «to nie wystarczy wiedzieć»2. «w konstrukcjach, w których orzeczenie występuje w formie zaprzeczonej, tworzy wyrażenie oznaczające możliwość czegoś, zwykle niepożądanego»Smutno tak, że mało serce nie pęknie.
Wiatr mało głowy nie urwie.
◊ O mało nie, o mało co «nieomal, prawie że»mało w użyciu liczebnikowym «w połączeniu z rzeczownikami w dopełniaczu (lub w zastępstwie takich połączeń): niewielka, nie wystarczająca liczba, ilość wielkość czegoś»Mało czasu.
Mało zmartwień.
Mało słońca, światła, wody.
Mało ludzi idzie, szło.
Mieć mało spraw do załatwienia.
□ Krowa, która dużo ryczy, mało mleka daje.
Słownik języka polskiego . 2013.
