miękczyć

miękczyć
ndk VIb, \miękczyćczę, \miękczyćczysz, miękcz, \miękczyćczył, \miękczyćczony
1. «czynić miękkim»

Miękczyć skórę na buty przez moczenie.

przen. «czynić łagodnym, pozbawiać surowości, bezwzględności; skłaniać do ustępstw; wzruszać»

Miękczyć czyjeś serce.

Miękczyć czyjś gniew.

Miękczyła ojca pokornymi prośbami.

2. jęz. «wymawiać głoskę ze wzniesieniem środka języka ku podniebieniu twardemu; palatalizować»

Miękczyć spółgłoskę p w wyrazie piekło.

miękczyć się jęz. «o głoskach: być miękczonym, palatalizowanym»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • miękczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, miękczyćczę, miękczyćczy, miękczyćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować, że coś staje się miękkie, traci twardość, sztywność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Słońce miękczy asfalt …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • miękczenie — ↨ miękczenie się n I rzecz. od miękczyć (się) …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”