Murować dom, ścianę, piec.
Murować ogrodzenie.
Słownik języka polskiego . 2013.
murować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, murowaćruję, murowaćruje, murowaćany {{/stl 8}}– wymurować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} budować mur lub mury czegoś, używając zaprawy murarskiej jako spoiwa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Murować ściankę… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
муровать — мурую, южн., зап. (Даль), укр. мурувати, блр. муроваць, др. русск. замуровано, обмуровано, отмуровано, примуровано (все – у Варсоноф., 1456 г., стр. 5, 7, 8), замуровати, Триф. Коробейн. 40 (1584 г.). Вероятно, через польск. murowac из ср. в. н.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
мурова́ть — рую, руешь; прич. страд. прош. мурованный, ван, а, о; несов., перех. (сов. обмуровать). Складывать из камня, кирпича, скрепляя глиной, цементом. Муровать стену. [Польск. murować от лат. murus стена] … Малый академический словарь
замуровать — Образовано с помощью приставки от глагола муровать, заимствованного из польского языка, где основа murowac – mur ( каменная стена ) восходит к латинскому murus … Этимологический словарь русского языка Крылова
муровать — рую, руешь; мурованный; ван, а, о; нсв. [польск. murowac от лат. murus стена] что. Заделывать глиной, цементом что л., сложенное из камня, кирпича и т.п. М. стены. М. каменную кладку … Энциклопедический словарь
cegła — ż IV, CMs. cegłagle; lm D. cegłagieł 1. «materiał budowlany z gliny i piasku lub z innych surowców mineralnych, uformowany w kształcie prostopadłościanów; kostka takiego materiału» Cegła ogniotrwała, glazurowana. Cegła czerwona, żółta. Dom z… … Słownik języka polskiego
cement — m IV, D. u, Ms. cementncie; lm M. y 1. «spoiwo do zapraw budowlanych i betonów, mające postać szarego proszku twardniejącego po rozrobieniu wodą» Cement glinowy, żużlowy, hutniczy, szybkowiążący, wodoszczelny, ognioodporny. Worek cementu. ∆… … Słownik języka polskiego
grób — m IV, D. grobu, Ms. grobie; lm M. groby «miejsce, gdzie się chowa zmarłego; zwykle wykopany w ziemi dół, często obmurowany, nad którym wznosi się pagórek, stawia pomnik itp.» Otwarty, świeży grób. Grób rodzinny. Groby królewskie. Groby… … Słownik języka polskiego
murowanie — I n I rzecz. od murować. II pot. «bez wątpienia, na pewno, niezawodnie» Murowanie przyjadę. Murowanie zdasz egzamin. Już murowanie będzie wiosna … Słownik języka polskiego
murowany — imiesł. przymiotnikowy bierny czas. murować (p.) murowany w użyciu przym. 1. «wybudowany z cegły, pustaków, kamienia» Murowany budynek, dom. Murowane ogrodzenie, sklepienie. 2. pot. «taki, na którym można bezwzględnie polegać, taki, który na… … Słownik języka polskiego
