nadebrać

nadebrać
dk IX, nadbiorę, nadbierzesz, nadbierz, nadebrał, nadebrany - nadbierać ndk I, \nadebraćam, \nadebraćasz, \nadebraćają, \nadebraćaj, \nadebraćał, \nadebraćany
«wziąć niewielką ilość czegoś, biorąc napocząć»

Nadebrał miodu z ula przed okresem miodobrania.

Trzeba było nadebrać ziarna siewnego.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • nadebrać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}nadbierać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nadbierać — → nadebrać …   Słownik języka polskiego

  • nade- — «przedrostek odpowiadający znaczeniowo przedrostkowi nad , stosowany w pewnych czasownikach pochodnych, w których by przy użyciu przedrostka nad wystąpiły niewygodne w wymowie zbiegi spółgłosek: dbr, ddrz, drw itp.» nadebrać (ale: nadbierze),… …   Słownik języka polskiego

  • nadbierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nadbieraćam, nadbieraća, nadbieraćają, nadbieraćany {{/stl 8}}– nadebrać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, nadbieraćbiorę, nadbieraćbierze, nadbieraćany {{/stl 8}}{{stl 7}} brać niewielką ilość, zostawiając resztę;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”