- naprzeciwko
-
z naprzeciwka «z przeciwnej strony, z drugiej strony; z przeciwka»
Z naprzeciwka nadjeżdżała ciężarówka.
Słownik języka polskiego . 2013.
naprzeciwko
Look at other dictionaries:
naprzeciwko — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co naprzeciw I. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}naprzeciwko II {{/stl 13}}{{stl 8}}przyim., łączy się z dopełniaczem, {{/stl 8}}{{stl 7}}to samo co naprzeciw II.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
z naprzeciwka — → naprzeciwko … Słownik języka polskiego
mierzyć się — wzrokiem, oczami, spojrzeniem «przypatrywać się sobie nawzajem uważnie, krytycznie, groźnie lub z niechęcią»: Przez dobrą minutę siedzieliśmy naprzeciwko siebie w zupełnym milczeniu, mierząc się tylko badawczo wzrokiem. M. Brandys, Śladami … Słownik frazeologiczny
wiatr — 1. Chwycić, złapać wiatr w żagle «wykorzystać sprzyjające okoliczności»: Pochodził z rodziny, która umiała trafnie rozpoznawać sytuację, wiatr chwytać w żagle oraz chronić materialną podstawę rodu – folwarki, lasy (...). K. Moczarski, Rozmowy. 2 … Słownik frazeologiczny
antagonista — m odm. jak ż IV, CMs. antagonistaiście; lm M. antagonistaiści, DB. antagonistatów 1. «ten, kto występuje przeciw komuś, zwalcza kogoś, czyjś przeciwnik, rywal, współzawodnik» Być, stać się czyimś antagonistą. 2. anat. «mięsień działający w… … Słownik języka polskiego
lando — n III, Ms. landondzie; lm D. land 1. «czteroosobowy powóz z opuszczaną na dwie strony budą, o dwóch jednakowych siedzeniach naprzeciwko siebie» Jechać otwartym landem. 2. «rodzaj nadwozia samochodu osobowego, w którym część dachu nad tylnym… … Słownik języka polskiego
naprzeciwległy — «leżący, znajdujący się naprzeciwko siebie» Liście, kwiaty, pączki naprzeciwległe … Słownik języka polskiego
stół — m IV, D. stołu, Ms. stole; lm M. stoły 1. «mebel, najczęściej drewniany, składający się z blatu opartego na nogach, służący do spożywania na nim posiłków, pisania, stawiania różnych przedmiotów» Stół dębowy, mahoniowy, sosnowy. Kamienny,… … Słownik języka polskiego
vis-à-vis — [wym. wizawi] «naprzeciwko» Mieszkać vis à vis kogoś. Mieć kogoś vis à vis siebie. vis à vis w użyciu rzecz., n ndm «osoba znajdująca się (mieszkająca) naprzeciw kogoś» Moje vis à vis przy stole. Rozmawiać ze swoim vis à vis … Słownik języka polskiego
na wprost — I {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} prosto, w linii prostej od jakiegoś punktu, od kogoś; nie na ukos : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szedł na wprost. Biegnijcie na wprost aż do mostu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
