narzucić

narzucić
dk VIa, \narzucićcę, \narzucićcisz, \narzucićrzuć, \narzucićcił, \narzucićcony - narzucać ndk I, \narzucićam, \narzucićasz, \narzucićają, \narzucićaj, \narzucićał, \narzucićany
1. «rzucić coś na coś, na wierzch czegoś, nałożyć do czegoś, na coś»

Narzucić kapę na łóżko.

Narzucić siana do żłobu.

∆ Narzucić oczka «w specjalny sposób nawiązać na druty wełnę, przędzę itp. zaczynając robotę dzianą; dorobić oczka przy poszerzeniu formy»
∆ Narzucić wapno, tynk, glinę «pokryć wapnem, tynkiem, gliną ścianę budynku»
2. «okryć się pośpiesznie, nałożyć jakieś okrycie na ramiona»

Narzucić płaszcz, szal, sweter.

3. «zmusić kogoś do przyjęcia czegoś, do określonego postępowania, do poddania się czemuś; wymusić coś na kimś»

Narzucić komuś swoją wolę.

Narzucić ostre tempo w marszu.

Narzucić pokonanemu wrogowi swoje warunki.

4. narzucać
narzucić się - narzucać się «zmusić kogoś do przebywania w swoim towarzystwie, wprosić się gdzieś, do kogoś»

Narzucać się komuś ze swoim towarzystwem.

Narzucał się jej z pomocą.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • narzucić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}narzucać I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • narzucać się – narzucić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} natrętnie proponować swoje towarzystwo, pomoc itp.; wpraszać, napraszać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Narzucać się komuś z wizytami. Przestań się jej narzucać, przecież widzisz, że nie masz u niej szans. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ponarzucać — dk I, ponarzucaćam, ponarzucaćasz, ponarzucaćają, ponarzucaćaj, ponarzucaćał, ponarzucaćany 1. «narzucić wiele czegoś na coś, wrzucić gdzieś wiele czegoś, kolejno» Ponarzucać kamieni do rowu. 2. «narzucić na siebie wiele sztuk odzieży; o wielu… …   Słownik języka polskiego

  • ponarzucać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, ponarzucaćam, ponarzucaća, ponarzucaćają, ponarzucaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} narzucić, wrzucić wiele czegoś na coś, do czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ponarzucać kartek… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • uczepić — dk VIa, uczepićpię, uczepićpisz, uczep, uczepićpił, uczepićpiony rzad. uczepiać ndk I, uczepićam, uczepićasz, uczepićają, uczepićaj, uczepićał, uczepićany «umocować coś jednym końcem do czegoś; przyczepić, zawiesić, uwiesić, uwiązać» Uczepić… …   Słownik języka polskiego

  • narzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, narzucaćam, narzucaća, narzucaćają, narzucaćany {{/stl 8}}– narzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, narzucaćcę, narzucaćci, narzucaćrzuć, narzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kąt — 1. Chodzić, pot. łazić, tłuc się z kąta w kąt «chodzić bez celu w jakimś pomieszczeniu, zwykle na skutek zdenerwowania, niepokoju lub znudzenia, nie mogąc sobie znaleźć miejsca»: Marudził po domu, łaził z kąta w kąt, w południe dopiero wyszedł na …   Słownik frazeologiczny

  • prowadzić — 1. Coś do niczego nie prowadzi «coś nie osiąga, nie wywołuje żadnego skutku, coś nie ma sensu; coś mija się z celem»: Oburzanie się i wylewanie złości do niczego nie prowadziło, trzeba było pomyśleć, co robić. R. Antoszewski, Kariera. 2.… …   Słownik frazeologiczny

  • gunia — ż I, DCMs. guniani; lm D. guniani a. guń «wierzchnie okrycie męskie z samodziałowego sukna zdobione haftem i obszyciami, noszone w Polsce przez górali; cucha» Biała, haftowana gunia. Narzucić gunię. Chodzić w guni …   Słownik języka polskiego

  • kark — m III, D. u, N. karkkiem; lm M. i «tylna część szyi granicząca z grzbietem» Gruby, szeroki, tłusty kark. ◊ Iść, jechać, lecieć, pędzić itp. na złamanie karku «iść, jechać, pędzić itp. bardzo szybko, na oślep, nie zwracając uwagi na… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”