barwnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} naturalny lub syntetyczny środek do nadawania czemuś pożądanego koloru : {{/stl 7}}{{stl 10}}Barwnik do włosów. Barwnik spożywczy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zieleń — ż V, DCMs. zieleńeni; lm M. zieleńenie, D. zieleńeni 1. «zielony kolor» Ciemna, soczysta zieleń trawy. Łagodna, matowa zieleń tkaniny. Spłowiała zieleń sukna. 2. «zielony barwnik pochodzenia organicznego lub nieorganicznego, mający zastosowanie w … Słownik języka polskiego
henna — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. hennannie {{/stl 8}}{{stl 7}} roślina tropikalna zawierająca pomarańczowy barwnik; lawsonia {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}henna II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. hennannie, blm… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chlorofil — m I, D. u; lm M. e, D. i «związek organiczny, zielony barwnik, główny składnik ciałek zieleni roślin, umożliwiający przemianę energii światła słonecznego w energię chemiczną, wykorzystywaną w procesie fotosyntezy; stosowany jako barwnik do… … Słownik języka polskiego
chromowy — 1. «zawierający pierwiastek chrom; zrobiony z dodatkiem, użyciem chromu» Ruda chromowa. Tlenek chromowy. ∆ chem. Kwasy chromowe «związki nieorganiczne powstałe przez połączenie cząsteczek trójtlenku chromu z jedną cząsteczką wody» ∆ Zieleń… … Słownik języka polskiego
chwytać — ndk I, chwytaćam, chwytaćasz, chwytaćają, chwytaćaj, chwytaćał, chwytaćany chwycić dk VIa, chwytaćcę, chwytaćcisz, chwyć, chwytaćcił, chwytaćcony 1. «brać, ujmować kogoś, coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); łapać»… … Słownik języka polskiego
farba — ż IV, CMs. farbabie; lm D. farb 1. «mieszanina barwników i pigmentów ze spoiwami, tworząca barwną substancję używaną do malowania lub barwienia» Farba jasna, ciemna, biała, zielona itp. Farby artystyczne. Farba matowa, świecąca. Farba drukarska,… … Słownik języka polskiego
fiolet — m IV, D. u, Ms. fioletecie; lm M. y 1. «barwa powstała ze zmieszania czerwieni i błękitu» Ciemny, głęboki fiolet. Fiolet bzu. 2. «barwnik fioletowy» Fiolet krystaliczny. Roztwór fioletu. ∆ Fiolet metylowy «barwnik syntetyczny otrzymywany z… … Słownik języka polskiego
henna — ż IV, CMs. hennannie 1. blm «czerwonopomarańczowy barwnik otrzymywany z liści rośliny tropikalnej lawsonii, jeden z najdawniej używanych barwników; farba do włosów, której głównym składnikiem jest ten barwnik, także otrzymywana sztucznie» 2. lm D … Słownik języka polskiego
koszenila — ż I, DCMs. koszenilali 1. lm D. koszenilail zool. «Dactylopius coccus, pluskwiak należący do nadrodziny czerwców, pochodzący z Meksyku, dawniej hodowany ze względu na barwnik; żyje na opuncjach» 2. blm techn. «karminowy barwnik naturalny… … Słownik języka polskiego
