bawić

ndk VIa, \bawićwię, \bawićwisz, baw, \bawićwił, \bawićwiony

1. «zajmować kogoś dostarczając mu rozrywki, uprzyjemniać komuś czas, zabawiać»

Bawić dzieci.

Bawić gości opowiadaniem dowcipów.

Bawić kogoś rozmową.

2. «wprawiać w zadowolenie, w dobry nastrój, sprawiać przyjemność, uciechę»

Bawiło ją wszystko.

Nie bawił go ten film.

◊ Coś bawi oko «coś zachwyca»

3. książk. «pozostawać, przebywać gdzieś czasowo; gościć»

Bawić u kogoś przejazdem.

Bawić w jakimś mieście (przez) jakiś czas, tydzień, miesiąc.

Bawić nad morzem.

bawić się

1. «zajmować się rozrywką, uprzyjemniać sobie czymś czas»

Dzieci bawią się lalką, piłką, w berka itp.

Bawić się w gry towarzyskie.

Bawić się z kolegami, z dziećmi.

Dobrze się bawić w towarzystwie kolegów.

Bawić się hucznie, wesoło, całą duszą, do upadłego.

Bawić się na imieninach, na przyjęciu, u kogoś, w kawiarni, na sylwestra, w ostatki.

2. «mieć uciechę, zwykle z powodu komizmu jakiejś sytuacji, czuć zadowolenie z jakiegoś powodu»

Bawić się czyimś kosztem, czyimś zakłopotaniem.

◊ Bawić się z kimś jak kot z myszką «drażnić się z kimś, wyzyskując swoją przewagę»

3. «zaprzątać czymś uwagę, zajmować się czymś zbytecznym, uważanym przez kogoś za zbyteczne, niepotrzebne»

Co tu się bawić w morały.

Nie bawić się w szczegóły, w sentymenty itp.

◊ Bawić się w kogoś (w ogrodnika, w kucharkę itp.) «zajmować się czymś (ogrodnictwem, gotowaniem) dla rozrywki, dla przyjemności»