Niesłuszny sąd.
Niesłuszna decyzja, opinia, sprawa.
Niesłuszne podejrzenia.
Niesłuszne postępowanie.
Niesłuszne wnioski.
Słownik języka polskiego . 2013.
niesłuszny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} nieoparty na słusznych przesłankach, niemający uzasadnienia; bezpodstawny, niesprawiedliwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wysuwać niesłuszne zarzuty. Wypowiadać niesłuszne sądy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bezpodstawny — «nie mający podstawy; nieuzasadniony, niesłuszny» Bezpodstawne pretensje, roszczenia, zarzuty. ∆ praw. Bezpodstawne wzbogacenie «uzyskanie korzyści majątkowej cudzym kosztem, bez podstawy prawnej, np. przez przelew kwoty na niewłaściwy rachunek… … Słownik języka polskiego
insynuacja — ż I, DCMs. insynuacjacji; lm D. insynuacjacji (insynuacjacyj) «przypisywanie, wmawianie komuś postępków, myśli, intencji itp. nieprawdziwych, krzywdzących daną osobę; niesłuszny zarzut, wymysł (o kimś)» Złośliwe insynuacje. Insynuacje pod czyimś… … Słownik języka polskiego
niesłusznie — przysłów. od niesłuszny Niesłusznie kogoś podejrzewać, posądzać. Niesłusznie postępować … Słownik języka polskiego
niesłuszność — ż V, DCMs. niesłusznośćści, blm rzecz. od niesłuszny Oczywista niesłuszność. Niesłuszność zarzutów … Słownik języka polskiego
nieuzasadniony — «nie mający uzasadnienia, podstaw; bezpodstawny, niesłuszny» Nieuzasadnione pretensje, roszczenia, zarzuty. Nieuzasadnione hipotezy … Słownik języka polskiego
omyłka — ż III, CMs. omyłkałce; lm D. omyłkałek «spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością; niesłuszny postępek; błąd, pomyłka» Drobna, niewielka, poważna omyłka. Omyłka w liczeniu, w rachunkach. Sprostować omyłkę. Zrobić coś przez omyłkę. Liczyć bez … Słownik języka polskiego
trafiać — ndk I, trafiaćam, trafiaćasz, trafiaćają, trafiaćaj, trafiaćał, trafiaćany trafić dk VIa, trafiaćfię, trafiaćfisz, traf, trafiaćfił, trafiaćfiony 1. «o strzelającym, rzucającym czymś; o pocisku: dosięgać celu; nie chybiać, nie pudłować» Trafiać… … Słownik języka polskiego
zaboleć — dk VIIa, zabolećboli, zabolećbolał (z podmiotem nieżywotnym) 1. «sprawić ból zmysłowe wrażenie cierpienia; zacząć boleć, rozboleć» Zabolała kogoś głowa, ręka. Rana ostro zabolała. Zabolało kogoś w krzyżu, w kolanie. ◊ Zabolało kogoś serce… … Słownik języka polskiego
bezpodstawny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} taki, za którym nie stoi żadna racja; niemający uzasadnienia, podstaw; niesłuszny, bezprawny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezpodstawne posądzenie. Bezpodstawne żale. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
