Befsztyk z cebulką.
Słownik języka polskiego . 2013.
befsztyk — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a || u {{/stl 8}}{{stl 7}} potrawa z polędwicy wołowej mocno przysmażonej z zewnątrz, a w środku zachowującej różowawy kolor : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prawdziwi smakosze przyrządzają befsztyk z mięsa drobniutko… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skrobać — ndk IX, skrobaćbię, skrobaćbiesz, skrob, skrobaćał, skrobaćany skrobnąć dk Va, skrobaćnę, skrobaćniesz, skrobaćnij, skrobaćnął, skrobaćnęła, skrobaćnęli, skrobaćnięty, skrobaćnąwszy 1. zwykle ndk «pocierając czymś ostrym, zdrapywać, zdzierać… … Słownik języka polskiego
tatar — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż a. mnż I, D. a, Mc. tatararze, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} befsztyk z mielonego surowego mięsa wołowego lub końskiego z przyprawami; befsztyk tatarski : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zjeść, przyrządzić tatara. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
befsztykowy — przym. od befsztyk Mięso befsztykowe … Słownik języka polskiego
cebulka — ż III, CMs. cebulkalce; lm D. cebulkalek zdr. od cebula a) w zn. 1: Młoda cebulka. Befsztyk z cebulką. □ Ni cebulki, ni w co wkrajać «o wielkim niedostatku, biedzie» b) w zn. 2: Cebulki kwiatowe. Cebulki narcyzów. * Cebulka włosa a. cebulka… … Słownik języka polskiego
polędwica — ż II, DCMs. polędwicacy; lm D. polędwicaic «mięso z części lędźwiowej tuszy mięsnej zwierzęcia; pieczeń, wędlina z tego mięsa» Polędwica wieprzowa, wołowa. Surowa, wędzona polędwica. Befsztyk z polędwicy … Słownik języka polskiego
przesmażyć — dk VIb, przesmażyćżę, przesmażyćżysz, przesmażyćsmaż, przesmażyćżył, przesmażyćżony przesmażać ndk I, przesmażyćam, przesmażyćasz, przesmażyćają, przesmażyćaj, przesmażyćał, przesmażyćany 1. «trochę, niedługo posmażyć» Przesmażyć cebulę do… … Słownik języka polskiego
przyrumienić — dk VIa, przyrumienićnię, przyrumienićnisz, przyrumienićmień, przyrumienićnił, przyrumienićniony przyrumieniać ndk I, przyrumienićam, przyrumienićasz, przyrumienićają, przyrumienićaj, przyrumienićał, przyrumienićany «przysmażyć, przypiec coś na… … Słownik języka polskiego
tatar — m IV, D. a, Ms. tatararze 1. Tatar B.=D.; lm M. tatararzy, DB. ów «członek narodu wywodzącego się z jednego z dawnych plemion mongolskich, dziś żyjącego głównie na Powołżu, a także na Syberii, Krymie i Kaukazie; dawniej: przedstawiciel ludów… … Słownik języka polskiego
tatarski — przym. od Tatar Języki tatarskie. ∆ Befsztyk tatarski a. po tatarsku «surowe mielone mięso wołowe albo końskie z przyprawami» ∆ Sos tatarski «ostry zimny sos sporządzany z żółtek, oliwy, octu, musztardy i ogórków kiszonych lub korniszonów» … Słownik języka polskiego
