- obłocić
- dk VIa, \obłocićcę, \obłocićcisz, \obłocićoć, \obłocićcił, \obłocićcony«obryzgać, ochlapać błotem; zabłocić»
Obłocić buty, palto.
obłocić się «obłocić sobie buty, ubranie»
Słownik języka polskiego . 2013.
obłocić
Look at other dictionaries:
obłocenie — ↨ obłocenie się n I rzecz. od obłocić (się) … Słownik języka polskiego
