benedyktyn

benedyktyn
m IV, DB. -a, Ms. \benedyktynnie
1. lm M. -i, DB. -ów
«członek zakonu założonego przez św. Benedykta z Nursji; w lm nazwa tego zakonu»

Klasztor benedyktynów.

2. lm MB. -y
«likier korzenno-ziołowy wyrabiany dawniej przez benedyktynów; benedyktynka»

Pić benedyktyna.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • benedyktyn — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. benedyktynnie; lm M. benedyktyni {{/stl 8}}{{stl 7}} członek zakonu reguły św. Benedykta, założonego w VI w., uznającego izolację od świata w klasztorze, całkowite posłuszeństwo wobec przełożonych, obowiązek… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • benedyktynka — ż III, CMs. benedyktynkance; lm D. benedyktynkanek 1. «zakonnica reguły św. Benedykta; w lm nazwa tego zakonu» 2. → benedyktyn w zn. 2 …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”