odwieczny

odwieczny
\odwiecznyni
1. «istniejący od wieków, od bardzo dawna; pradawny, prastary»

Odwieczny bór.

Odwieczny zwyczaj.

Odwieczne szlaki.

2. żart. «niedzisiejszy, niewspółczesny, niemodny; stary»

Nosić odwieczne stroje.

Opowiadać odwieczne dowcipy.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • odwieczny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, odwiecznyni {{/stl 8}}{{stl 7}} istniejący od wieków, od bardzo długiego czasu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odwieczne zwyczaje. Odwieczny wróg. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • bór — m IV, D. boru, Ms. borze; lm M. bory «duży, gęsty, stary las iglasty lub z przewagą drzew iglastych» Bór sosnowy, świerkowy, mieszany. Odwieczny, nieprzebyty bór. Zabłądzić, zaszyć się w borze. Bór szumi. ◊ Iść, chodzić borem, lasem «iść, chodzić …   Słownik języka polskiego

  • odwieczność — ż V, DCMs. odwiecznośćści, blm rzecz. od odwieczny Odwieczność globu ziemskiego …   Słownik języka polskiego

  • pradawny — «bardzo dawny, najdawniejszy, od bardzo dawna istniejący; starożytny, zamierzchły, odwieczny, prastary» Pradawna pieśń. Pradawne czasy. Pradawny lud, obyczaj …   Słownik języka polskiego

  • praojcowski — praojcowskiscy podn. «należący do praojców, do najdawniejszych przodków; pradziadowski, starodawny, odwieczny» Praojcowska tradycja, ziemia, spuścizna …   Słownik języka polskiego

  • prastary — prastaryarzy «bardzo stary, starodawny, odwieczny» Prastara budowla. Prastary las. Prastary zwyczaj. Prastary ród …   Słownik języka polskiego

  • prawieczny — prawiecznyni książk. «istniejący od prawieków, przed wiekami; bardzo dawny, przedwieczny, odwieczny» Prawieczna ziemia. Prawieczne czasy …   Słownik języka polskiego

  • przedwieczny — przedwiecznyni 1. książk. «istniejący przed wiekami, od wieków, odwieczny; pierwotny, bardzo stary, staroświecki» Przedwieczny las. Przedwieczna puszcza. Przedwieczny obyczaj. Przedwieczne pieśni. 2. rel. «istniejący wiecznie, nie mający początku …   Słownik języka polskiego

  • starożytny — starożytnyni 1. «odnoszący się do starożytności epoki historycznej; pochodzący z tej epoki, żyjący w tej epoce, właściwy jej» Starożytna Grecja. Narody, języki starożytne. Literatura, sztuka, rzeźba starożytna. Historia starożytna. 2. «istniejący …   Słownik języka polskiego

  • wiekuisty — książk. podn. 1. «nieograniczony w czasie, istniejący, trwający zawsze; nieśmiertelny, nieskończony, wieczny (używane tylko w odniesieniu do życia pozagrobowego)» Wiekuista chwała. Wiekuiste szczęście. ∆ rel. Światłość wiekuista «według wierzeń… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”