ogumić

ogumić
dk VIa, \ogumićmię, \ogumićmisz, ogum, \ogumićmił, \ogumićmiony
zwykle w imiesł. biernym «zaopatrzyć koła pojazdu w gumowe opony»

Ogumione koła wozu.

Ogumiony wóz.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • ogumienie — n I 1. rzecz. od ogumić. 2. «opony gumowe (wraz z dętkami) kół pojazdu» Ogumienie pełne, pneumatyczne. Zakładać, zdejmować, zmieniać ogumienie …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”