Okolicznik czasu, miejsca, przyczyny, sposobu.
Słownik języka polskiego . 2013.
okolicznik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} część zdania tworząca związek składniowy na zasadzie składni przynależności, najczęściej z orzeczeniem; określa okoliczności (czas, miejsce, sposób, przyczynę, skutek itp.), w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cel — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «to, do czego się dąży, co się chce osiągnąć; punkt, miejsce, do którego się zmierza» Bliski, daleki, nieosiągalny, zamierzony, wspólny, szczytny cel. Cel podróży. Cel marzeń, dążeń. Cel życia. Błąkać się bez celu.… … Słownik języka polskiego
miara — ż IV, CMs. mierze; lm D. miar 1. «wielkość przyjęta za jednostkę porównawczą przy pomiarach wielkości fizycznych tego samego rodzaju» Miary handlowe. Miara długości, objętości, powierzchni, ciężaru. Miary czasu. Układ, system miar. Wzorzec miary … Słownik języka polskiego
przyzwolenie — n I 1. rzecz. od przyzwolić. 2. «zgoda, aprobata, pozwolenie» Gest, znak przyzwolenia. ∆ jęz. Okolicznik przyzwolenia «okolicznik wyrażający przeszkodę lub przyczynę nie wystarczające do odbycia lub nieodbycia czynności wyrażonej przez orzeczenie … Słownik języka polskiego
stopień — m I, D. stopieńpnia; lm M. stopieńpnie, D. stopieńpni 1. «pojedynczy element schodów; także: występ w jakimś podwyższeniu, w pochyłości terenu, umożliwiający wchodzenie lub schodzenie» Wygodne, szerokie stopnie. Stopnie z cementu, z marmuru.… … Słownik języka polskiego
miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość … Słownik języka polskiego
narzędnik — m III, D. a, N. narzędnikkiem; lm M. i «szósty przypadek w deklinacji polskiej odpowiadający na pytania kim? czym?, pełniący funkcję dopełnienia bliższego lub dalszego, występujący także jako orzecznik lub okolicznik; forma wyrazowa tego… … Słownik języka polskiego
okolicznikowy — przym. od okolicznik ∆ Przydawka okolicznikowa «przydawka odnosząca się jednocześnie do podmiotu lub do dopełnienia w zdaniu oraz do orzeczenia» ∆ Zdanie okolicznikowe «zdanie podrzędne zastępujące okoliczniki zdania nadrzędnego» … Słownik języka polskiego
sposób — m IV, D. sposóbsobu, Ms. sposóbsobie; lm M. sposóbsoby 1. «określona metoda, forma wykonania, ujęcia czegoś; maniera, styl» Sposób mówienia, czesania się. Sposób bycia. Sposób ubierania się. Pouczyć kogoś w grzeczny sposób. ∆ jęz. Okolicznik… … Słownik języka polskiego
zarówno..., jak i — {{/stl 13}}{{stl 8}}spój. {{/stl 8}}{{stl 7}} łączy zdania współrzędne, a także równorzędne części zdań, wskazuje na relację dodawania, uzupełniania, łączenia treści : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z czasownikiem w zdaniu łączy się zarówno okolicznik, jak… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
