Wyrafinowane, wrodzone okrucieństwo.
Znosić czyjeś okrucieństwo.
Odznaczać się okrucieństwem.
Nieludzkie okrucieństwa.
Okrucieństwa wojny.
Popełniać okrucieństwa.
Słownik języka polskiego . 2013.
okrucieństwo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. okrucieństwowie, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} okrutny postępek, czyn : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dopuszczać się okrucieństw. Popełniać nieludzkie okrucieństwa. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Janusz Tazbir — is an acclaimed Polish historian, specializing in culture and religion of Poland in 16th and 17th centuries. He is one of the most eminent specialists in the Old Polish history and an author of over 1000 publications. One of his most famous… … Wikipedia
barbarzyństwo — n III, Ms. barbarzyństwowie, blm 1. «brak cywilizacji i kultury; nieokrzesanie, dzikość, okrucieństwo» Średniowieczne barbarzyństwo. Barbarzyństwo najeźdźcy. 2. «pierwszy okres rozwoju kultury społeczeństw następujący po okresie dzikości,… … Słownik języka polskiego
bestialstwo — n III 1. blm «skłonność do znęcania się, pastwienia się w wyrafinowany sposób, zwykle nad osobami słabszymi, bezbronnymi; okrucieństwo, zezwierzęcenie» Odznaczał się wyjątkowym bestialstwem. 2. lm D. bestialstwostw «czyn bestialski» Taka zbrodnia … Słownik języka polskiego
drapieżność — ż V, DCMs. drapieżnośćści, blm 1. «bycie drapieżnym; cecha, właściwość zwierząt napadających na inne zwierzęta, żywiących się mięsem innych zwierząt» Drapieżność dzikich zwierząt. 2. «chciwość, okrucieństwo, zaborczość» … Słownik języka polskiego
okrutność — ż V, DCMs. okrutnośćści, blm rzad. → okrucieństwo w zn. 1 … Słownik języka polskiego
okrutny — okrutnyni, okrutnyniejszy 1. «nie znający litości; srogi, nieludzki, nieubłagany; wyrażający okrucieństwo» Okrutny sędzia. Okrutna kara. Okrutni wrogowie. Okrutne czyny. Okrutny wyraz twarzy, oczu. Być okrutnym dla kogoś. 2. przestarz. «wielki,… … Słownik języka polskiego
pazur — m IV, D. a, Ms. pazururze; lm M. y 1. «u niektórych płazów, większości gadów, u ptaków i wielu ssaków, szczególnie drapieżnych: hakowato wygięta i ostro zakończona płytka rogowa pokrywająca z wierzchu i z boków końcowe człony palców i wystająca… … Słownik języka polskiego
zdziczenie — n I 1. rzecz. od zdziczeć Zdziczenie obyczajów. 2. «stan tego, kto zdziczał; okrucieństwo, brutalność człowieka zdziczałego; dzikość» Wojenne zdziczenie … Słownik języka polskiego
cynizm — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. cynizmzmie, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}filoz. {{/stl 8}}{{stl 7}} poglądy i koncepcje filozoficzne głoszone przez grecką szkołę Antystenesa; filozofia cyników… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
