Omamił go pięknymi słówkami.
Nie dał się omamić obietnicami.
Słownik języka polskiego . 2013.
omamiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. rzad. ndk VIIIa, omamiaćam, omamiaća, omamiaćają, omamiaćany {{/stl 8}}– omamić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, omamiaćmię, omamiaćmi, omamiaćmiony {{/stl 8}}{{stl 7}} mamiąc, wprowadzać kogoś w błąd, zwykle dla realizacji… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obałamucić — dk VIa, obałamucićcę, obałamucićcisz, obałamucićuć, obałamucićcił, obałamucićcony obałamucać ndk I, obałamucićam, obałamucićasz, obałamucićają, obałamucićaj, obałamucićał, obałamucićany «wprowadzić kogoś w błąd; otumanić, omamić» Dać się… … Słownik języka polskiego
omamienie — n I 1. rzecz. od omamić. 2. D. omamienieeń rzad. «to, co łudzi, omamia; omam, złuda, złudzenie, iluzja» Ulegać omamieniom … Słownik języka polskiego
uwieść — dk XI, uwiodę, uwiedziesz, uwiedź, uwiódł, uwiodła, uwiedli, uwiedziony, uwiedzeni uwodzić ndk VIa, uwieśćdzę, uwieśćdzisz, uwódź, uwieśćdził, uwieśćdzony 1. «zbałamucić kogoś zalotami; bałamucąc, czarując doprowadzić do stosunku płciowego; w ndk … Słownik języka polskiego
wykołować — dk IV, wykołowaćłuję, wykołowaćłujesz, wykołowaćłuj, wykołowaćował, wykołowaćowany wykołowywać ndk VIIIa, wykołowaćowuję, wykołowaćowujesz, wykołowaćowuj, wykołowaćywał, wykołowaćywany 1. pot. «oszukać, omamić; wystrychnąć na dudka» Wykołować… … Słownik języka polskiego
zwieść — dk XI, zwiodę, zwiedziesz, zwiedź, zwiódł, zwiodła, zwiedli, zwiedziony, zwiedzeni zwodzić ndk VIa, zwieśćdzę, zwieśćdzisz, zwódź, zwieśćdził, zwieśćdzony 1. «wprowadzić kogoś w błąd; obałamucić, oszukać, omamić» Zwieść kogoś pozorami prawdy,… … Słownik języka polskiego
