opatrzyć

opatrzyć
dk VIb, \opatrzyćrzę, \opatrzyćrzysz, opatrz, \opatrzyćrzył, \opatrzyćrzony - opatrywać ndk VIIIa, \opatrzyćruję, \opatrzyćrujesz, \opatrzyćruj, \opatrzyćywał, \opatrzyćywany
1. «wykonać zabiegi potrzebne do tego, żeby zapewnić czemuś dobre funkcjonowanie; naprawić, doprowadzić do porządku»

Opatrzyć maszyny, zamki u drzwi.

∆ Opatrzyć okna, dom itp. «uszczelnić, zatkać szczeliny, zabezpieczyć przed zimnem»
2. «oczyścić ranę i założyć na nią opatrunek»

Opatrzyć rannego.

Rana źle opatrzona nie goiła się.

3. «umieścić, zainstalować coś przy czymś, na czymś, wyposażyć w coś potrzebnego, niezbędnego»

Okno opatrzono grubą kratą.

∆ Opatrzyć pieczęcią, stemplem, sygnaturą, podpisem, datą itp. «przyłożyć do dokumentu, pisma itp. pieczęć, stempel; złożyć podpis na czymś, oznaczyć coś pieczęcią, podpisem itp.»
∆ Opatrzyć przedmową, wstępem, komentarzem, rycinami itp. «poprzedzić tekst przedmową, wstępem, przypiskiem itp.; umieścić w książce, w piśmie itp. miniatury, ryciny»
rel. Opatrzyć sakramentami «udzielić sakramentów umierającemu»
opatrzyć się - opatrywać się częściej dk, pot. «stracić cechy niezwykłości, przestać się podobać; znudzić się; spowszednieć»

Sukienka w kratę szybko się opatrzy.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • opatrzyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk VIIa, opatrzyć siętrzy się, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} stracić walor nowości, przestać być atrakcyjnym, spowszednieć, znudzić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czerwony płaszcz wkrótce się opatrzył. Po miesiącu mogą się… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • opatrywać — → opatrzyć …   Słownik języka polskiego

  • opatrywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, opatrywaćruję, opatrywaćruje, opatrywaćany {{/stl 8}}– opatrzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, opatrywaćtrzę, opatrywaćtrzy, opatrywaćtrzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dokonywać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • бачить — I бачить I. видеть , южн., зап. (Даль), укр. бачити, блр. бачыць. Из польск. baczyc – то же, которое образовано из *ob ačiti и связано с oko глаз ; ср. гомер. ὤψ, εἰς ὦπα в лицо и т. д.; см. Траутман, BSW 4 и сл.; Бернекер 1, 24; Jagic… …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • etykieta — ż IV, CMs. etykietaecie 1. blm «ustalony i obowiązujący sposób zachowania się w pewnych środowiskach (na dworach monarchów, w kołach dyplomatycznych itp.); formy towarzyskie, ceremoniał» Ścisła etykieta. Dworska, wojskowa etykieta. Przepisy,… …   Słownik języka polskiego

  • nacechować — dk IV, nacechowaćcechuję, nacechowaćcechujesz, nacechowaćcechuj, nacechowaćował, nacechowaćowany 1. zwykle w imiesł. biernym «nadać czemuś określoną właściwość, cechę, określony rys, charakter; naznaczyć, napiętnować» Poglądy nacechowane… …   Słownik języka polskiego

  • naznaczyć — dk VIb, naznaczyćczę, naznaczyćczysz, naznaczyćznacz, naznaczyćczył, naznaczyćczony naznaczać ndk I, naznaczyćam, naznaczyćasz, naznaczyćają, naznaczyćaj, naznaczyćał, naznaczyćany 1. «opatrzyć coś jakimś znakiem, piętnem, znamieniem itp.;… …   Słownik języka polskiego

  • obetkać — dk I, obetkaćam, obetkaćasz, obetkaćają, obetkaćaj, obetkaćał, obetkaćany obtykać ndk I, obetkaćam, obetkaćasz, obetkaćają, obetkaćaj, obetkaćał, obetkaćany 1. «zatkać szpary, szczeliny; uszczelnić, opatrzyć» Obetkać drzwi, okna. Obetkać rośliny… …   Słownik języka polskiego

  • okaleczenie — n I 1. rzecz. od okaleczyć, okaleczeć. 2. lm D. okaleczenieeń «miejsce okaleczone; rana, blizna, szrama» Opatrzyć okaleczenie …   Słownik języka polskiego

  • okratować — dk IV, okratowaćtuję, okratowaćtujesz, okratowaćtuj, okratowaćował, okratowaćowany «opatrzyć coś kratami, wstawić kraty w jakiś otwór; zakratować» Okratowane okno. Okratowana brama …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”