- bezkompromisowy
- \bezkompromisowywi«nie uznający kompromisu, ustępstw; nieugodowy»
Bezkompromisowi działacze, wyznawcy jakiejś idei.
Bezkompromisowa walka.
Bezkompromisowa krytyka.
Słownik języka polskiego . 2013.
bezkompromisowy
Look at other dictionaries:
bezkompromisowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, bezkompromisowywi {{/stl 8}}{{stl 7}} niedopuszczający kompromisu, wykluczający wszelkie ustępstwa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bezkompromisowe stanowisko w jakiejś sprawie. Bezkompromisowe zasady. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nieustępliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieustępliwywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który w niczym nie ustąpi, zawsze trwa przy swoim zdaniu, raz podjętej decyzji; zacięty, oporny, bezkompromisowy : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Andrzej Lepper — (2002) Andrzej Zbigniew Lepper [ andʒɛj zbʲigɲɛf lɛp(p)ɛr] (* 13. Juni 1954 in Stowięcino; † 5. August 2011 in Warschau[1] … Deutsch Wikipedia
bezkompromisowo — przysłów. od bezkompromisowy Walczyć z czymś bezkompromisowo … Słownik języka polskiego
bezkompromisowość — ż V, DCMs. bezkompromisowośćści, blm rzecz. od bezkompromisowy Bezkompromisowość walki. Bezkompromisowość w dążeniu do celu … Słownik języka polskiego
demokrata — m odm. jak ż IV, CMs. demokrataacie; lm M. demokrataaci, DB. demokratatów 1. «stronnik, zwolennik demokracji, człowiek o przekonaniach demokratycznych» Bezkompromisowy, żarliwy demokrata. ∆ Rewolucyjny demokrata «przedstawiciel ideologii i ruchów … Słownik języka polskiego
katon — m IV, DB. a. Ms. katonnie; lm M. katonni, DB. ów «człowiek mający nieugięte zasady, bezkompromisowy, surowy dla siebie i innych» ‹od imienia rzym. męża stanu› … Słownik języka polskiego
katoński — katońskiscy «nieugięty, bezkompromisowy, surowy» Katońskie obyczaje … Słownik języka polskiego
nieustępliwy — nieustępliwywi «taki, który nie ustępuje, jest oporny, zacięty, bezkompromisowy; świadczący o takich cechach» Nieustępliwy obrońca. Nieustępliwa natura. Nieustępliwa walka … Słownik języka polskiego
pryncypialnie — «opierając się na określonych zasadach, przyjmując nadrzędne racje, trzymając się konsekwentnie wyznaczonych zasad; w sposób bezkompromisowy, zasadniczo» Przedstawiać jakąś sprawę pryncypialnie. Rozstrzygnąć jakiś spór pryncypialnie … Słownik języka polskiego
