orkiestrowy

orkiestrowy
\orkiestrowywi
«dotyczący orkiestry; przeznaczony na orkiestrę, wykonywany przez orkiestrę, wchodzący w skład orkiestry»

Muzyka orkiestrowa.

Próba orkiestrowa.

Technika orkiestrowa.

Instrumenty orkiestrowe.

Muzycy orkiestrowi.

∆ Fosa orkiestrowa «miejsce w teatrze przeznaczone na orkiestrę; kanał»
∆ Zespół orkiestrowy «orkiestra»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • orkiestrowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, orkiestrowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przeznaczony na orkiestrę, do wykonywania przez orkiestrę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Utwór orkiestrowy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • orkiestralny — → orkiestrowy …   Słownik języka polskiego

  • Кейдж, Джон Мильтон — Джон Мильтон Кейдж John Milton Cage Jr. Дата рождения 5 сентября 1912 Место рождения Лос Анджелес Дата смерти 12 августа 1992 …   Википедия

  • Джон Кейдж — Джон Мильтон Кейдж John Milton Cage Jr. Дата рождения 5 сентября 1912 Место рождения Лос Анджелес Дата смерти 12 августа 1992 …   Википедия

  • Джон Мильтон Кейдж — John Milton Cage Jr. Дата рождения 5 сентября 1912 Место рождения Лос Анджелес Дата смерти 12 августа 1992 …   Википедия

  • Кейдж Д. — Джон Мильтон Кейдж John Milton Cage Jr. Дата рождения 5 сентября 1912 Место рождения Лос Анджелес Дата смерти 12 августа 1992 …   Википедия

  • Кейдж Джон — Джон Мильтон Кейдж John Milton Cage Jr. Дата рождения 5 сентября 1912 Место рождения Лос Анджелес Дата смерти 12 августа 1992 …   Википедия

  • Кейдж Джон Мильтон — Джон Мильтон Кейдж John Milton Cage Jr. Дата рождения 5 сентября 1912 Место рождения Лос Анджелес Дата смерти 12 августа 1992 …   Википедия

  • akompaniament — m IV, D. u, Ms. akompaniamentncie zwykle blm «partia instrumentalna towarzysząca głównej partii melodycznej wykonywanej przez głos solowy, instrument, chór lub orkiestrę; wykonywanie takiej partii» Akompaniament fortepianowy do pieśni.… …   Słownik języka polskiego

  • buńczuk — m III, D. a, N. buńczukkiem; lm M. i 1. hist. «drzewce zakończone u góry kulą ze zwisającymi spod niej chwastami z końskiego włosia, jako oznaka władzy wojskowej używane dawniej przez Turków, Tatarów i Kozaków oraz hetmanów polskich» 2. hist.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”