Oświecić kogoś, jak powinien się zachować.
Oświecać lud.
Słownik języka polskiego . 2013.
oświecić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}oświecać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oświecać — → oświecić … Słownik języka polskiego
opromieniać — ndk I, opromieniaćnia, opromieniaćają, opromieniaćał, opromieniaćany opromienić dk VIa, opromieniaćni, opromieniaćnił, opromieniaćniony «wysyłając promienie oświecić, rozjaśnić» Zachodzące słońce opromieniło las. przen. Wódz opromieniony blaskiem … Słownik języka polskiego
osłonecznić — dk VIa, osłonecznićnię, osłonecznićnisz, osłonecznićnij, osłonecznićnił, osłonecznićniony osłoneczniać ndk I, osłonecznićam, osłonecznićasz, osłonecznićają, osłonecznićaj, osłonecznićał, osłonecznićany «o słońcu: oświecić coś, opromienić»… … Słownik języka polskiego
oświecenie — n I 1. rzecz. od oświecić. 2. a. Oświecenie «prąd społeczno kulturalny w Europie w XVIII w., oparty na filozofii racjonalizmu, skierowany przeciwko feudalizmowi i jego ideologii, głoszący kult rozumu i wiedzy» Oświecenie angielskie, francuskie.… … Słownik języka polskiego
oświecony — imiesł. bierny czas. oświecić (p.) oświecony w użyciu przym. «wykształcony, światły, składający się z ludzi wykształconych» Człowiek, naród oświecony. Umysł oświecony. ∆ hist. Absolutyzm oświecony «forma absolutyzmu europejskiego w drugiej… … Słownik języka polskiego
oświecać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, oświecaćam, oświecaća, oświecaćają, oświecaćany {{/stl 8}}– oświecić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, oświecaćcę, oświecaćci, oświeć, oświecaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oświecenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. oświecić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} okres w historii kultury i literatury europejskiej obejmujący… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
