Dzielnica biedaków.
Biedak, jest ciężko chory.
Słownik języka polskiego . 2013.
biedak — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa a. IIIb, lm M. biedakacy || i {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} człowiek biedny, cierpiący biedę; nędzarz {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} o kimś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
biedaczek — m III, DB. biedaczekczka; lm M. biedaczekczki, DB. biedaczekczków zdr. od biedak w zn. 2 Biedaczek zapomniany przez najbliższych … Słownik języka polskiego
biedny — biednyni, biednyniejszy 1. «nie mający wystarczających środków do zaspokojenia potrzeb życiowych; niezamożny, ubogi» Biedna rodzina. ◊ Biedny jak mysz kościelna «bardzo biedny» 2. «świadczący o biedzie, niewiele wart, skromny, zniszczony» Biedny… … Słownik języka polskiego
chudziak — m III, DB. a, N. chudziakkiem; lm M. i, DB. ów «ze współczuciem o człowieku chudym, wychudzonym, mizernym; chudzina» przen. «człowiek nieszczęśliwy, godny współczucia; biedak, nieborak» … Słownik języka polskiego
dziad — m IV, DB. a, W. dziadzie pot. dziadu Ms. dziadzie; lm M. y, DB. ów 1. «żebrak, zwłaszcza stary człowiek żebrzący; w ogóle biedak» Dziad kościelny. Przyszedł dziad po prośbie. ◊ Dziad kalwaryjski «żebrak chodzący po odpustach i zarabiający… … Słownik języka polskiego
golec — m II, DB. goleclca; lm M. ci goleclcy, te goleclce, DB. goleclców 1. W. goleclcze (goleclcu) zwykle żart. → golas 2. W. goleclcze (goleclcu) pogard. «człowiek ubogi, biedak bez grosza» Wyszła za mąż za golca. 3. B.=M.; lm MB. goleclce → golizna w … Słownik języka polskiego
hołysz — m II, DB. a; lm M. e, DB. ów przestarz. «człowiek biedny, zubożały; golec, biedak» ‹ukr.› … Słownik języka polskiego
kalwaryjski — przym. od kalwaria Stacja kalwaryjska. ◊ Dziad kalwaryjski «biedak, nędzarz, żebrak» ◊ Rymy (wiersze) kalwaryjskie «rymy (wiersze) pozbawione artystycznej wartości; rymy odpustowe, częstochowskie» … Słownik języka polskiego
łazarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «człowiek osłabiony, wycieńczony przez chorobę, złe warunki; nędzarz, biedak» ‹od imienia postaci biblijnej› … Słownik języka polskiego
mizerak — m III, DB. a, N. mizerakkiem; lm M. i pot. «wymizerowany, wątły człowiek (czasem: chude, słabe zwierzę); chuchro, chudzielec, mizerota; biedny, ubogi człowiek; biedak, nędzarz» Blady, wychudły mizerak. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
