pobrudzić

pobrudzić
dk VIa, \pobrudzićdzę, \pobrudzićdzisz, \pobrudzićbrudź, \pobrudzićdził, \pobrudzićdzony
«uczynić brudnym, zanieczyścić, powalać»

Pobrudzić książkę, obrus, podłogę, ubranie.

Pobrudzić sobie ręce, twarz, spodnie.

Chusteczka pobrudzona szminką.

pobrudzić się
1. strona zwrotna czas. pobrudzić

Pobrudzić się farbą, smarem.

2. «zostać pobrudzonym»

Podłoga bardzo się pobrudziła w czasie remontu.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • pobrudzić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. brudzić (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • brudzić się – pobrudzić się, ubrudzić się, zabrudzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} brudzić samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brudzić się przy wymiataniu komina. Pobrudzić się atramentem. Ubrudzić się czekoladą. Zabrudzić się smarem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • osmarować — dk IV, osmarowaćruję, osmarowaćrujesz, osmarowaćruj, osmarowaćował, osmarowaćowany osmarowywać ndk VIIIa, osmarowaćowuję, osmarowaćowujesz, osmarowaćowuj, osmarowaćowywał, osmarowaćywany «posmarować z wierzchu, zabrudzić, pobrudzić czymś» przen.… …   Słownik języka polskiego

  • porzygać — dk I, porzygaćam, porzygaćasz, porzygaćaj, porzygaćał, porzygaćany 1. posp. «kilkakrotnie zwymiotować» 2. posp. «pobrudzić kogoś lub coś wymiotami» porzygać się 1. posp. «zwymiotować» 2. posp. «wymiotując pobrudzić się» …   Słownik języka polskiego

  • wybrudzić — dk VIa, wybrudzićdzę, wybrudzićdzisz, wybrudzićbrudź, wybrudzićdził, wybrudzićdzony «pobrudzić coś w wielu miejscach, bardzo coś, kogoś pobrudzić» Wybrudzić ubranie. Wybrudzone dziecko. Wybrudzone smarem ręce. wybrudzić się «stać się brudnym»… …   Słownik języka polskiego

  • brudzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, brudzićdzę, brudzićdzi, brudź, brudzićdzony {{/stl 8}}– pobrudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, {{/stl 8}}ubrudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, {{/stl 8}}zabrudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nachlapać — dk IX, nachlapaćpię, nachlapaćpiesz, nachlapaćchlap, nachlapaćał, nachlapaćany «rozlać jakiś płyn na czym, chlapnąć, poplamić, pobrudzić co; napryskać» Nachlapać na podłogę, na posadzkę. Kto tu tak nachlapał? …   Słownik języka polskiego

  • okopcić — dk VIa, okopcićcę, okopcićcisz, okopć, okopcićcił, okopcićcony «pobrudzić kopciem, sadzą; odymić, zadymić, zakopcić» Okopcona lampa, świeca. Okopcony sufit. okopcić się «zostać okopconym, pokryć się sadzą» Od lampy naftowej okopciła się ściana …   Słownik języka polskiego

  • opaćkać — dk I, opaćkaćam, opaćkaćasz, opaćkaćają, opaćkaćaj, opaćkaćał, opaćkaćany pot. «pobrudzić, umazać coś czymś; ochlapać» Opaćkać ręce ciastem. Opaćkana błotem furmanka. opaćkać się strona zwrotna czas. opaćkać Opaćkać się błotem, farbą …   Słownik języka polskiego

  • osmolić — dk VIa, osmolićlę, osmolićlisz, osmol, osmolićlił, osmolićony «pobrudzić, umazać czymś czarnym; usmolić» Osmolone garnki. Osmolony pogrzebacz. osmolić się strona zwrotna czas. osmolić Kot osmolił się w kominie …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”