- pocieszyciel
- m I, DB. -a; lm M. -e, DB. -i«ten, kto pociesza, dodaje otuchy, podtrzymuje kogoś na duchu»
Być czyimś pocieszycielem.
Być komuś, dla kogoś pocieszycielem.
Słownik języka polskiego . 2013.
pocieszyciel
Look at other dictionaries:
pocieszyciel — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. i {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba pocieszająca innych, dodająca innym otuchy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przyjaciel był jego pocieszycielem w żałobie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pocieszycielka — ż III, CMs. pocieszycielkalce; lm D. pocieszycielkalek forma ż. od pocieszyciel Pocieszycielka nieszczęśliwych … Słownik języka polskiego
pocieszycielka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. pocieszycielkalce; lm D. pocieszycielkalek {{/stl 8}}{{stl 7}} kobieta pocieszyciel : {{/stl 7}}{{stl 10}}Była pocieszycielką chorych. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
