pokurczyć

pokurczyć
dk VIb, \pokurczyćczę, \pokurczyćczysz, \pokurczyćkurcz, \pokurczyćczył, \pokurczyćczony
«skurczyć wiele czegoś albo skurczyć coś w wielu miejscach; pokulić, poskręcać»

Z zimna pokurczyli ramiona.

pokurczyć się «o wielu: stać się skurczonym, ulec skurczeniu»

Rośliny pokurczyły się z braku wilgoci.

Koszule, obrusy pokurczyły się po praniu, w praniu.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • pokurczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, pokurczyćczę, pokurczyćczy, pokurczyćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} skurczyć coś w wielu miejscach, skurczyć wiele czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pokurczyć swetry podczas prania. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pokurczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulec skurczeniu (o wielu rzeczach lub wielu miejscach jednej rzeczy) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kwiaty pokurczyły się z braku wody. Obrus pokurczył się w praniu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pościągać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ściągnąć się, pofałdować się w wielu miejscach; też w wielu obiektach; pokurczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Spódnica się pościągała. Obrus pościągał się. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”