- pokutnik
- m III, DB. -a, N. \pokutnikkiem; lm M. \pokutnikicy, DB. -ówrzad. «człowiek odprawiający pokutę»
Słownik języka polskiego . 2013.
pokutnik
Look at other dictionaries:
pokutnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. pokutnikicy {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek odprawiający zadaną pokutę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Skruszony pokutnik. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Брандштеттер, Роман — Писатель на фрагменте памятника в Тарнове … Википедия
pokutnica — ż II, DCMs. pokutnicacy; lm D. pokutnicaic rzad. forma ż. od pokutnik Skruszona pokutnica. Siedziała sama, jak pokutnica … Słownik języka polskiego
pokutniczo — rzad. «na znak pokuty, tak jak pokutnik» Pokutniczo uderzał się w piersi … Słownik języka polskiego
pakūtninkas — ×pakū̃tninkas ( nykas), ė (l. pokutnik) smob. (1) Als 1. kas daro atgailą: Visi pakūtnykai spūdino į šventorių M.Valanč. Garsinga pakūtnykė M.Valanč. 2. Mrj kas kenčia vargus, kančias, kentėtojas: Tu tai čystas pakūtnykas, niekad nepasilsi Lš … Dictionary of the Lithuanian Language
