polepić

polepić
dk VIa, \polepićpię, \polepićpisz, \polepićlep, \polepićpił, \polepićpiony
«zlepić coś razem, zalepić kolejno; posklejać, pozlepiać»

Polepił pudełka.

Szyby polepione papierem.

polepić się «o większej ilości czegoś: ulec zlepieniu; posklejać się, pozlepiać się»

Włosy polepiły się od potu, od kurzu.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”