- popielica
- ż II, DCMs. \popielicacy; lm D. \popielicalic1. bot. «Rubus caesius, roślina z rodziny różowatych, o płożących pędach i kwaśnych, pokrytych sinym nalotem owocach, rośnie dziko w całej Polsce»2. zool. «Glis glis, gryzoń nadrzewny z rodziny pilchowatych, o popielatym ubarwieniu futra, zasypiający na zimę; w Polsce chroniony»3. tylko w lm «futro z popielic; skórki popielic»
Nosić popielice.
Chodzić w popielicach.
Słownik języka polskiego . 2013.