poruczać

poruczać
ndk I, \poruczaćam, \poruczaćasz, \poruczaćają, \poruczaćaj, \poruczaćał, \poruczaćany - poruczyć dk VIb, \poruczaćczę, \poruczaćczysz, \poruczaćrucz, \poruczaćczył, \poruczaćczony,
książk. «oddawać z zaufaniem w czyjeś ręce, pod czyjąś opiekę; powierzać, polecać»

Poruczać komuś swoje sprawy.

Poruczyć komuś dozór nad czymś.

Wykonanie dekretu porucza się odpowiedniemu ministrowi.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • poruczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, poruczaćam, poruczaća, poruczaćają, poruczaćany {{/stl 8}}– poruczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, poruczaćczę, poruczaćczy, poruczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} w stylu książkowym: powierzać, najczęściej coś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • poruczyć — → poruczać …   Słownik języka polskiego

  • polecać — ndk I, polecaćam, polecaćasz, polecaćają, polecaćaj, polecaćał, polecaćany polecić dk VIa, polecaćcę, polecaćcisz, polecaćleć, polecaćcił, polecaćcony 1. zwykle dk «włożyć na kogoś obowiązek zrobienia czegoś; kazać, zlecić» Polecił wezwać… …   Słownik języka polskiego

  • poruczanie — n I rzecz. od poruczać …   Słownik języka polskiego

  • polecać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, polecaćam, polecaća, polecaćają, polecaćany {{/stl 8}}– polecić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, polecaćcę, polecaćci, polecaćleć, polecaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zlecać …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • poruczyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}poruczać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”