- pożreć
- dk XI, \pożrećżrę, \pożrećżresz, \pożrećżryj, \pożrećżarł, \pożrećżarty - pożerać ndk I, \pożrećam, \pożrećasz, \pożrećają, \pożrećaj, \pożrećał, \pożrećany«o zwierzętach, także pogardliwie lub żartobliwie o ludziach: zjeść coś łapczywie»
Pies pożarł swoją porcję mięsa.
Łapczywie pożerali obiad.
◊ Pożerać książki «czytać bardzo dużo książek, bez wyboru»◊ Pożerać kogoś, coś oczami, wzrokiem «patrzeć na kogoś, na coś pożądliwie, chciwie, zachłannie»◊ Pożera kogoś ciekawość, namiętność, zazdrość itp. «ktoś jest opanowany przez jakieś silne uczucie, np. przez zazdrość»przen. «pochłaniać, niszczyć, zużywać coś w dużych ilościach»Ogień pożera zabudowania.
Grzejnik pożera dużo prądu.
pożreć się - pożerać się1. «o zwierzętach: pożreć wzajemnie jedno drugie»przen.Zakochani pożerali się wzrokiem.
2. tylko dk, posp. «pokłócić się gwałtownie, zażarcie»Pożarli się ze sobą.
Słownik języka polskiego . 2013.