- praktykant
- m IV, DB. -a, Ms. \praktykantncie; lm M. \praktykantnci, DB. -ów«osoba odbywająca praktykę»
Zatrudniać praktykantów.
Słownik języka polskiego . 2013.
praktykant
Look at other dictionaries:
praktykant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. praktykantncie; lm M. praktykantnci {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba odbywająca praktykę; terminator, czeladnik, pomocnik, aplikant : {{/stl 7}}{{stl 10}}Praktykant sądowy. Sprzedawcy pomagało dwóch praktykantów.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
aplikant — m IV, DB. a, Ms. aplikantncie; lm M. aplikantnci, DB. ów «praktykant odbywający aplikację prawniczą» … Słownik języka polskiego
chłopak — m III, DB. a, N. chłopakkiem; lm M. ci chłopakacy, te i, DB. ów 1. «dziecko płci męskiej; syn; chłopiec» Mały, pięcioletni chłopak. Wesołe chłopaki baraszkowały. 2. pot. «młody mężczyzna; młodzieniec» Nasz instruktor to równy chłopak. Przyszły… … Słownik języka polskiego
chłopiec — m II, DB. chłopiecpca, C. chłopiecpcu, W. chłopiecpcze; lm M. chłopiecpcy, DB. chłopiecpców 1. «dziecko płci męskiej; syn; chłopak» Urodzić chłopca. Internat dla chłopców. Chłopcy bawili się w Indian. 2. pot. «młody mężczyzna; młodzieniec» Jakiż… … Słownik języka polskiego
dependent — m IV, DB. a, Ms. dependentncie; lm M. dependentnci, DB. ów przestarz. «urzędnik, sekretarz pracujący u adwokata albo notariusza; praktykant, pomocnik adwokata albo notariusza» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
płatny — płatnyni 1. «taki, któremu się płaci, wynagradzany» Płatny praktykant. Płatny zabójca. Pracownicy dobrze, źle, nisko płatni. 2. «taki, za który ktoś jest opłacany, za który się dostaje wynagrodzenie» Płatne usługi. Płatna praktyka. Płatny urlop … Słownik języka polskiego
praktykancki — praktykanckiccy przym. od praktykant Okres praktykancki. Grupa praktykancka. Zespół praktykancki … Słownik języka polskiego
praktykantka — ż III, CMs. praktykantkatce; lm D. praktykantkatek forma ż. od praktykant Zaczynała pracę w zoo jako praktykantka … Słownik języka polskiego
uczeń — m I, DB. ucznia; lm M. uczniowie, DB. uczniów (uczni) 1. «ten, kto się uczy (zwykle w szkole podstawowej lub średniej)» Dobry, zły uczeń. Uczeń pierwszej klasy. Uczniowie starszych klas. 2. «chłopiec, mężczyzna praktykujący w jakimś zawodzie,… … Słownik języka polskiego
wolontariusz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y «praktykant pracujący bez wynagrodzenia dla zaznajomienia się z zawodem» ‹fr. z łac.› … Słownik języka polskiego
