praktykant

praktykant
m IV, DB. -a, Ms. \praktykantncie; lm M. \praktykantnci, DB. -ów
«osoba odbywająca praktykę»

Zatrudniać praktykantów.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • praktykant — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. praktykantncie; lm M. praktykantnci {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba odbywająca praktykę; terminator, czeladnik, pomocnik, aplikant : {{/stl 7}}{{stl 10}}Praktykant sądowy. Sprzedawcy pomagało dwóch praktykantów.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • aplikant — m IV, DB. a, Ms. aplikantncie; lm M. aplikantnci, DB. ów «praktykant odbywający aplikację prawniczą» …   Słownik języka polskiego

  • chłopak — m III, DB. a, N. chłopakkiem; lm M. ci chłopakacy, te i, DB. ów 1. «dziecko płci męskiej; syn; chłopiec» Mały, pięcioletni chłopak. Wesołe chłopaki baraszkowały. 2. pot. «młody mężczyzna; młodzieniec» Nasz instruktor to równy chłopak. Przyszły… …   Słownik języka polskiego

  • chłopiec — m II, DB. chłopiecpca, C. chłopiecpcu, W. chłopiecpcze; lm M. chłopiecpcy, DB. chłopiecpców 1. «dziecko płci męskiej; syn; chłopak» Urodzić chłopca. Internat dla chłopców. Chłopcy bawili się w Indian. 2. pot. «młody mężczyzna; młodzieniec» Jakiż… …   Słownik języka polskiego

  • dependent — m IV, DB. a, Ms. dependentncie; lm M. dependentnci, DB. ów przestarz. «urzędnik, sekretarz pracujący u adwokata albo notariusza; praktykant, pomocnik adwokata albo notariusza» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • płatny — płatnyni 1. «taki, któremu się płaci, wynagradzany» Płatny praktykant. Płatny zabójca. Pracownicy dobrze, źle, nisko płatni. 2. «taki, za który ktoś jest opłacany, za który się dostaje wynagrodzenie» Płatne usługi. Płatna praktyka. Płatny urlop …   Słownik języka polskiego

  • praktykancki — praktykanckiccy przym. od praktykant Okres praktykancki. Grupa praktykancka. Zespół praktykancki …   Słownik języka polskiego

  • praktykantka — ż III, CMs. praktykantkatce; lm D. praktykantkatek forma ż. od praktykant Zaczynała pracę w zoo jako praktykantka …   Słownik języka polskiego

  • uczeń — m I, DB. ucznia; lm M. uczniowie, DB. uczniów (uczni) 1. «ten, kto się uczy (zwykle w szkole podstawowej lub średniej)» Dobry, zły uczeń. Uczeń pierwszej klasy. Uczniowie starszych klas. 2. «chłopiec, mężczyzna praktykujący w jakimś zawodzie,… …   Słownik języka polskiego

  • wolontariusz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y «praktykant pracujący bez wynagrodzenia dla zaznajomienia się z zawodem» ‹fr. z łac.› …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”