- praludzie
- DB. \praludziedzi, N. \praludzieludźmi; lp → praczłowiekforma supletywna rzeczownika praczłowiek.
Praludzie Ziemi.
Słownik języka polskiego . 2013.
praludzie
Look at other dictionaries:
praludzie — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}praczłowiek {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
praczłowiek — m III, DB. a, N. praczłowiekkiem; lm → praludzie «człowiek pierwotny, żyjący w dawnych epokach geologicznych; pitekantrop» … Słownik języka polskiego
praczłowiek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. praludzie {{/stl 8}}{{stl 7}} protoplasta gatunku ludzkiego; człowiek pierwotny żyjący od ok. 1,5 mln do 250 tys. lat temu; pitekantrop {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
